نتایج جستجو برای عبارت :

نه تو می مانی نه اندوه

اندوه:
به گمانم اندوهپرنده ای است تنهادر غم جفت اش، غمگینکه حدِ فاصلِ دو کوچ.بال هایش را سست مي کند.
 
#سعید_فلاحی (زانا کوردستانی)┏━━━━━━━━━━•┓@ZanaKORDistani63@mikhanehkolop3https://www.instagram.com/zanakordistani?r=nametaghttp://mikhanehkolop3.blogfa.com┗••━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━┛
تنها کسی که هر وقت حس کردم تنهای تنهام و برام مونده ،خداس
تنها دلگرميم خداس
 همه چیو ميسپارم به خود خدا، شاید معنی اميد و توکل همين باشه
 
نه تو مي مانينه اندوهو نه ، هیچ یک از مردم این آبادیبه حباب نگران لب یک رود ، قسمو به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشتغصه هم ، خواهد رفتآن چنانی که فقط ،خاطره ای خواهد ماندلحظه ها عریانندبه تن لحظه خود ، جامه اندوه مپوشان هرگزتو به آیینهنهآیینه به تو ، خیره شده استتو اگر خنده کنی ، او به تو خواهد خندیدو اگر بغض
نیچه سردردهاش رو درد زایمان افکار» مي‌دونست، مي‌گفت این سردردها، درد تولد جملاتی‌اند که ۲۰۰ سال بعد شناخته مي‌شن.و سر درد امشب من درد زایمان اندوه» ه، جنینِ غم که از ۹ سال» پیش در مغزم هست، الان درحالی به دنیا مياد که صبح، مایع آمونیوتیکش، از راه چشم‌هام خالی شده، و الان با لگدپرانی به ریشه‌های اعصاب بینایی و پیشانی، دست و پا مي‌زنه که از راه چشمم متولد بشه. جنین اندوه، قدمش مبارک باشد!
دل داده ام بر باد، بر هرچه بادا باد                       مجنون تر از لیلی، شیرین تر از فرهاد
ای عشق از آتش اصل و نسب داری                   از تیره ی دودی، از دودمان باد
آب از تو توفان شد خاک از تو خاکستر                  از بوی تو آتش، در جان باد افتاد
هر قصر بی شیرین، چون بیستون ویران               هر کوه بی فرهاد، کاهی بدست باد
هفتاد پشت ما از نسل غم بودند                       ارث پدر ما را، اندوه مادرزاد
از خاک ما در باد، بوی تو مي آید              
تمام هیاهوی دلم را
پس آن کوچه 
همان کوچه که دستانت در دستانم
شانه ات بر شانه ام برخورد داشت
پس همان کوچه تمام دلهره هایم را
بر روی زمين گذاشتم 
و ی زوار در رفته از پس دگر کوچه
پرید و تمام اندوه مرا با خود به یغما برد
پاهایم  پریشان، نیت بر دویدن بر عضله داشت
اما.
بر سر جایم ميخ کوب شدم.
قطره ای بر گونه ام جاری
همانجا چمپاتمه نشستم
همچو سربازی که در برابر فرمانده اش
نشسته است.
دقایقی به همين منوال گذشت
که بی اختیار از جای پریدم
و به دنبال زو
اندوهی که از اعماق تفکر سرچشمه نگیرد، اندوه نیست، عزای باطل و بی اعتباری به خاطر سرکوب شدن اميال فردی است؛ و انسان متفکری که گهگاه گرفتار اندوه نشود، علیل و ناقص است؛ دور از دریا، دور از توفان، دور از پرواز، دور از "شکفتن روح" است
اما تفکر، همان گونه که اندوه مي آفریند، در دوام مثبت خویش، پلی خواهد ساخت ميان جزیره و جماعت، ميان فرد و خلق، ميان امروز و فردا؛ پلی به سوی شادماني روح
اندوهی که از اعماق تفکر سرچشمه نگیرد، اندوه نیست، عزای باطل و بی اعتباری به خاطر سرکوب شدن اميال فردی است؛ و انسان متفکری که گهگاه گرفتار اندوه نشود، علیل و ناقص است؛ دور از دریا، دور از توفان، دور از پرواز، دور از "شکفتن روح" است
اما تفکر، همان گونه که اندوه مي آفریند، در دوام مثبت خویش، پلی خواهد ساخت ميان جزیره و جماعت، ميان فرد و خلق، ميان امروز و فردا؛ پلی به سوی شادماني روح
ابرهای بی شماری درونم مي گریند . و من با دست خطی اندوه بار مي نگارم قامت الف هایم خميده , طوفان اشک نقطه ها را برده و در این حال چه مي توان خواند از نوشته هایی که فقط نگارنده مي فهمد کجای کلماتش درد دارند ??? #الهام_ملک_محمدی
جملاتی ماندگار از سهراب:
نه تو مي ماني و نه اندوه
و نه هیچیک از مردم این آبادی .
به حباب نگران لب یک رود قسم،
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،
غصه هم مي گذرد،
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند .
لحظه ها عریانند.
به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز.
مده، دلتنگ و بی‌طاقتم، و جانم از آن اندوه که نصیب من گردیده، آکنده است؛ و این در حالی است که تنها تو ميتوانی آن اندوه را از ميان برداری و آنچه را بدان گرفتار آمده‌ام دور کنی. پس با من چنین کن، اگر چه شایسته‌ی آن نباشم، ای صاحب عرش بزرگ.
@resanedameshgh
مشاهده مطلب در کانال
بزن باران بزن باران ببر اندوه بی پایان بزن باران دلم تنگهدلم با من سر جنگهبزن باران بزن باران ببر اندوه بی پایان غمم دریا دلم تنهابزن باران ببر غم رابزن باران بزن باران ببر اندوه بی پایان بزن باران دلم تنگهدلم با من سر جنگهبزن باران بزن باران ببر اندوه بی پایان شاعر: سحر غم زده
چه مقدس است این اندوه! چه مقدس است آن چشمي که برای انسان ها مي گرید، و چه مقدس است آن دو قطره اشکی که به حال انسان ها مي ریزد.آن روحی که نمي گذارد لذات شخصی، تمام وجود او را لحظه ای در زندگانی فرابگیرد، چه قدر عظمت گرفته است. 
محمد تقی جعفری
 
یاهو
 
سیگار کشیدم. به حرفهایی که ميخواستم بزنم فکر کردم. بلند بلند فکر کردم. شیفت کردن از وینستون به کاپیتان بلک بد بود. قلبت و از کار ميندازه انگار! انرژیم ته کشید برای فکر کردن و حرف زدن دربارش. اما هربار گویی که بخشی از اندوه درونم بیرون مي ریزه.
چقدر از این درگیری سهم اندوه ه و چقدر سهم سوال؟
مگر این اندوه و سنگینی دل مرا به نوشتن وادارد، به این که چند کلمه بنویسم تا مگر گریزی باشد از این آشفتگی از این اندوه که چند دقیقه مبهوتم مي کند به سرخی غروب پشت برج های بلند و دلم را چنگ مي زند.
این اندوه که صدای بلند تو را تاب نمي آورد و سردرد مي شود، گردن درد مي شود، پادرد مي شود و کجاست که درد نکند از من زیر این سنگینی مانده بر دلم؟
دلتنگ مي شوم صبح، بیهوده از تو دلگیر مي شوم بعدازظهر درحالی که مي دانم بی دلیل است و عصر مي فهمم تنها دلم برایت ت
استاد وکیلی: علت هراس و اندوه دائمي انسان این است که او به چیزهایی تعلق و دلبستگی دارد که دائما در حال تغییر و تحول و در معرض از بین رفتن هستند. طبیعی است که با دل بستن به موجود در حال دگرگونی و زوال، نميتوان از س و آرامش برخوردار بود.
دیروز دو سه ساعتی داشتم توی google photos مي‌گشتم. از پنج شش سال پیش تا امروز، هر عکسی که گرفته بودم رو نگه داشته بود. بی اونکه کار داشته باشه کدومش یادآور یه خاطره‌ی خوبه و کدومش یادآور یه خاطره‌ی بد. کدومش رو یه روزی گرفتم که خیلی آروم بودم و کدومش رو توی یه روزی که به طور وحشتناکی حالم بد بوده و غمگین بودم. برای من که از در و دیوار عکس مي‌گیرم و موقع عکس گرفتن گاهی ذهنم پر از آشوبه، دیدن خیلی از اون عکس‌ها یادآور خیلی از آشوب‌های ذهنیم بود. خیلی
من فکر ميکنم حتی اندوه هم باید هم شأنِ دلت باشد!به عمق ِ چشم هایت و زیبایی لبخندت! من فکر ميکنم اندوه ها هم نقاب دارندو گاهی باید غمت را بی نقاب ببینی.ببینی این غم،اندازه ی بزرگی دلت هست؟ به زلالی ِ اشک هایی که برایش ریختی هست؟گاهیدلت را ببر پشتِ پنجره ی رو به خیابان و بتکانش.(معصومه_صابر)
بوی بهار مي آید
کلاغ های شوم
اندوه در قارقارشان فریاد
مي روند از روزگارم 
و من دگرباره
 آواز سر خواهم داد
نام ات را
ای بهار من
بهار من
بهار من
و من دگر باره 
خواهم رقصید
بر مزار اندوه ها و رنج ها
به شوق
و چشم هایم خواهند خندید
و چشم هایم زیبا خواهند شد
نام ات را فریاد خواهم زد
با هزاران دوستت دارم
هل هله کنان
بوی بهار مي آید
بهار روزگار من .
روح وحشی
+بهار صدایم مي کند .
ماه من
امام سجاد چشمش بر پیکر غرق به خون پدرش ، عموزاده ها و برادر ها افتاد. ناله ای بلند سر داد. زینب هراسان خود را به او
 رساند ، دلداریش داد  و از او خواست شکیبایی پیشه کند .
امام سجاد با اندوه گفت: چگونه شکیبایی کنم ، در حالی که همه ی عزیزان خود را غرق در خون ، برهنه بر خاک مي بینم.
زینب با همه ی توان سعی کرد ؛ اندوه ش را کنترل کند . به یادگار  برادرش گفت:
عزیز دلم ، یادگار برادرم ، اندوه به خود راه نده. این واقعه ای بوده که از گذشته های دور ، جدم رسول خد
امام سجاد چشمش بر پیکر غرق به خون پدرش ، عموزاده ها و برادر ها افتاد. ناله ای بلند سر داد. زینب هراسان خود را به او
 رساند ، دلداریش داد  و از او خواست شکیبایی پیشه کند .
امام سجاد با اندوه گفت: چگونه شکیبایی کنم ، در حالی که همه ی عزیزان خود را غرق در خون ، برهنه بر خاک مي بینم.
زینب با همه ی توان سعی کرد ؛ اندوه ش را کنترل کند . به یادگار  برادرش گفت:
عزیز دلم ، یادگار برادرم ، اندوه به خود راه نده. این واقعه ای بوده که از گذشته های دور ، جدم رسول خد
خاطره ای در درونم استچون سنگی سپید درون چاهیسر ستیز با آن ندارم، توانش را نیز؛برایم شادی است و اندوه.در چشمانم خیره شود اگر کسیآن را خواهد دید.غمگین تر از آنی خواهد شدکه داستانی اندوه زا شنیده است.مي دانم خدایان انسان رابدل به شیئی مي کنند، بی آنکه روح را از او برگیرند.تو نیز بدل به سنگی شده ای در درون منتا اندوه را جاودانه سازی .
 
آنا آخماتووا
[متاسفانه این بار شعر معروفى رو دوست دارم از این شاعر؛ زنى که مى گوید : عاقل باش قلب من /خسته اى دیگر/
غم ها که ناگهان سرازیر مي شود سیل است، اما تو سد ساخته ای و غم ها را پشت سدت نگه مي داری تا تو را و خانه ات را و اميدت را نبرند.
غم ها مي بارند و مي بارند و مي بارند اما تو آنها را هدایت مي کنی به سفره های زیرزمينی روانت و ذخیره شان مي کنی برای روز مبادای روح؛  و هیچکس خبر ندارد که باغ سبز جان از چشمه اندوه سیراب مي شود.
و هیچکس نمي داند این گل ها که مي رویند زرد و سرخ و  رنگ رنگ از آب تیره غم نوشیده اند.
تنها تویی که مي دانی که ميوه های شیرین درختان تو
پیشگویی پیام رسان کربلا
امام سجاد چشمش بر پیکر غرق به خون پدرش ، عموزاده ها و برادر ها افتاد. ناله ای بلند سر داد. زینب هراسان خود را به او
 رساند ، دلداریش داد  و از او خواست شکیبایی پیشه کند .
امام سجاد با اندوه گفت: چگونه شکیبایی کنم ، در حالی که همه ی عزیزان خود را غرق در خون ، برهنه بر خاک مي بینم.
زینب با همه ی توان سعی کرد ؛ اندوه ش را کنترل کند . به یادگار  برادرش گفت:
عزیز دلم ، یادگار برادرم ، اندوه به خود راه نده. این واقعه ای بوده که از گذ
"اندوه انسان بودن را حس کردم. موجودی فناپذیر که در ذات خود تنهاست، اما به توهم بودن با دیگران نیاز دارد. دوستان، بچه‌ها، عشاق. این توهم جذابی بود. توهمي بود که به راحتی ميتوانستی به آن خو بگیری."
از: انسان‌ها، نوشته‌ی مت هیگ،نشر هیرمند
تو ماهی و من ماهی این برکه کاشیاندوه بزرگی است زماني که نباشیعلیرضا بدیع::من سفره‌ی صبحانه و تو نان لواشیاندوه بزرگی است زماني که نباشیجانم به فدای تو و آن جسم ظریفتاز عطر دل‌انگیز تو و حجره‌ی کاشیمي‌رقصد و مست است و خمير تو به دستشدر طبخ تو شاطر کند، ای جان چه تلاشی!از وزن تو کم کرد و به حجم لبت افزودباری! که به یک بوسه بگردی متلاشیگفتی که مقصر خود آرد است به من چه!یا مي‌خورد آب این غلط از شاطر ناشیدر متن تمام جلسات از تو سخن بودکیفیت داغان
امروز شادی یه حرف قشنگ زد بهم. گفت به خودت فرصت بده. فرصت گذر از اندوه. و من شدیدا نیازمندم که زمان بگذره و این اندوهی که برام سنگینه به لطف زمان فشار کمتری بیاره بهم. بله! مشخصه که من دلم گرفته و به شدت ناراحتم. انگار تکه‌یی از قلبم کنده شده. روبرو شدن با بعضی مسائل برای من سخته که شاید شما بدونید چیه بهش بخندید. یعنی شاید از نظر شما این یه موضوع کاملا پیش پا افتاده باشه. ولی برای من به شدت سنگین و غیر قابل هضمه. شاید یه روزی از خود موضوع بنویسم. ا
نه تو مي مانينه اندوهو نه ، هیچ یک از مردم این آبادیبه حباب نگران لب یک رود ، قسمو به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشتغصه هم ، خواهد رفتآن چنانی که فقط ،خاطره ای خواهد ماندلحظه ها عریانندبه تن لحظه خود ، جامه اندوه مپوشان هرگزتو به آیینهنهآیینه به تو ، خیره شده استتو اگر خنده کنی ، او به تو خواهد خندیدو اگر بغض کنیآه از آیینه دنیا ، که چه ها خواهد کردگنجه دیروزت ، پر شد از حسرت و اندوه و چه حیفبسته های فردا ، همه ای کاش ای کاشظرف این لحظه ، ولیکن خالی
پشت شیشه برف ميبارد پشت شیشه برف ميبارد در سکوت سینه ام دستی دانه‌ی اندوه ميکارد مو سپید آخر شدی ای برف تا سرانجامم چنین دیدی در دلم باریدی ای افسوسبر سر گورم نباریدی چون نهالی سست ميلرزد روحم از سرمای تنهایی ميخزد در ظلمت قلبم وحشت دنیای تنهایی دیگرم گرمي نمي بخشی عشق ای خورشید یخ بسته سینه ام صحرای نوميدیست خسته ام ‚ از عشق هم خسته غنچه شوق تو هم خشکید شعر ای شیطان افسونکار عاقبت زین خواب درد آلود جان من بیدار شد بیدار بعد از او بر هر چه رو
تو مبتلا به دوستت دارمي شده ای کشندهبر لب های کبودمردی مسلول
 اما باور کنتو را با همه دوری اتکه قِدمَتِ درد استدوست دارم! ای سکوت لاجوردی مسمومتنهایی چُنان ضخیمميان آغوش کوهی از غربت
 باور کنچشم های من هرگزبه خميازه کسل کننده ی روزهای هفته اعتنا نکردندو هر روز مصرانهمشتاق دیدارت هستند کاش توان گفتنت بودو مي‌گفتی،چگونه است که دلْ تو را مثل یک مادیان مي دَوَد؟در ميان خیل عاشقان هزار ساله اتاما تو دل به قاطری لنگ سپردیدر مسیر سلاخ‌خانه!
نقل شده هرگاه بیماری تب بر امام باقر علیه السلام عارض مي شد آب سرد بر بدنش مي ریخت، سپس با صدای بلند مي گفت: فاطمة بنت محمد ای فاطمه دختر محمد».علامه مجلسی در شرح این عبارت مي گوید: شاید این ندا از امام باقر علیه السلام از این رو بوده که آن حضرت مي خواسته از نام مقدس فاطمه برای رفع تب، شفا بجوید.مولف (شیخ عباس قمي) مي گوید: من احتمال قوی مي دهم همان گونه که تب در جسم لطیف او اثر داشت همچنین پوشاندن اندوهش به خاطر مصائب مادر مظلومش، در قلب شریفش ا
روزی "اندوه" به روستای ما آمد ، "گفتیم رهگذر است !اما ماند! گفتیم مسافر است و خستگی در مي کند و مي رود ، باز هم ماند و نشست و شروع کرد به بلعیدن ذخیره اميدمان" گفتیم : مهمان بدی است ! دو سه روز دیگر مي رود .و باز هم ماند و ماند و ماند و تبدیل شد به یکی از اعضای ده مان،  اکنون اندوه کدخدا شده و  تمام کوچه ها بوی "آه" مي دهد . تمام اميدها را بلعید و به جایش "حسرت" در دل ها انبار کرد .پیران ده هنوز به یاد دارند : " روزی که اندوه آمد ، "جهل"  نگهبان دروازه
خیلی‌ها از خودشان انتظار ندارند که زیاد خوشحال و بانشاط باشند؛ انگار همين‌که زیاد رنج نکشند کافی است! بعضی‌ها این‌قدر فشار خون روح‌شان پایین است که هیچ‌وقت نشاط را تجربه نمي‌کنند! خُب یک‌بار سعی کن نشاط معنوی پیدا کنی تا بفهمي در این عالم چه خبر است!
اما چگونه به نشاط و حال خوش معنوی برسیم؟ اندوه‌زدایی مقدمۀ کسب نشاط معنوی است؛ اول باید اندوه بیخود و بی‌منطق را از دل‌مان خارج کنیم. یک راه برای رفع اندوه، مرور ایمان و اعتقادمان به خدا،
دردناک ترین دردِ علی (ع) جهل مقدس مردماني است که فرق ایمان را با نام خداوند و به قصد قربت مي شکافند. من معتقدم همه وجوه دیانت در مکتب آزادی بخش خداوند محصول شیرین عقلانیت است. هیچ چیزی برای بشر ترسناک تر از انکار عقـل و اندیشــه در مقابل تعصّب مقدس نیست. هیچ موجـودی مخوف تر و درّنده تر از او نیست که ردای پر تکلّف و بی مغزی از ظواهر شریعت را مي پوشد و آن را همه ی حقیقتِ دین و غایت اراده حق مي انگارد. در غربت و اندوه علی همين بس که او دُرّ علم و اندیش
مرا ببوس برای آخربن بار.
صدای تیرو غل و زنجیر مي‌آید. ناله و فغان نسلی که از مختاری‌ها و پوینده‌هاست. اما کجاست اختیار و پویشی؟ ما، نسلی که تماما در احاطه‌ی اندوه بودیم. سرو نبودیم و سر خم کردیم، چاره نبودیم و چاه شدیم، برای هم. با سیگارهایمان دود شدیم. نوشیدیم. مست کردیم. مخدر دیگر جواب نبود. اندوه جان‌فرساتر و جاودان‌تر از ما بود. ذوب شدیم و ریختیم روی سر آوارهایمان. دیگر نه ميهنی مانده بود و نه وطنی و خاکی. بنفشه‌ای نمانده بود که کوچش اف
کاش چون پاییز بودم . کاش چون پاییز بودم کاش چون پاییز خاموش و ملال انگیز بودم برگهای آرزوهایم یکایک زرد ميشد آفتاب دیدگانم سرد ميشد آسمان سینه ام پر درد مي شد ناگهان طوفان اندوهی به جانم چنگ ميزد اشکهایم همچو باران دامنم را رنگ مي زد وه . چه زیبا بود اگر پاییز بودم وحشی و پر شور و رنگ آميز بودم شاعری در چشم من مي خواند .شعری آسماني در کنار قلب عاشق شعله ميزد در شرار آتش دردی نهانی نغمه من . همچو آوای نسیم پر شکسته عطر غم مي ریخت بر دلهای خسته
آسمان هم مثل من ، دلش از زمين زمان پر است . داد مي زند ، هوار  مي زند و سپس مي بارد . برای هرچه بود و نبود ،ميبارد . برای راز گل سرخ ، برای تنهایی گل مریم ، برای نسترن های تنها در باغچه ی خیال  ،برای دستهای خالی شقایق و اندوه ماهی تنگ بلور . 
ایر مي بارد و زمين خنک مي شود . قطره پشت قطره ،اشک پشت اشک و زمين بیشتر از قبل نفس مي کشد. 
انگار همه دغدغه ی زمين ، راز  گل سرخ بود و تنهایی گل مریم .یا شاید تمام دردش اندوه ماهی تنگ بلور بود ،حالا که ابر مي بارد ،
کاش بودی مادر. توی گوشی‌ام چندتایی اس‌ام‌اس از تو هست. مربوط مي‌شود به دی ماه پارسال. وقت‌هایی که دلم برایت تنگ مي‌شود، بارها و بارها مرورشان مي‌کنم. کاش جایی از تو صدایی بود، که مي‌شد به آن گوش کرد. و تو را به یاد آورد. چقدر دلم برایت تنگ شده.دیروز رفته بودم خانه آریان. مادرش را بعد حدود هفت سال دیدم. و عجیب یاد تو افتادم. همان لحظه اول که دیدم‌ش یاد تو افتادم. او هم انگار من را که دید یاد تو افتاد. از تو حرف زد. یعنی نمي‌شد باشی؟ و امشب مي
اسماعیل بن جابر از امام صادق علیه السلام نقل مي‌کند که: برای رفع اندوه فرمود:
غسل مي‌کنی (به نیت توبه و برآورده شدن حاجت)و دو رکعت نماز ميخوانی (مانند نماز صبح، به نیت برآورده شدن حاجت)و (سپس‌) مي‌گویی:یا فارجَ الهَمّ و یا کاشِفَ الغَمّ، یا رحمانَ الدّنیا و الآخرة و رحیمَهُما، فَرِّج هَمّی و اکشِف غَمّی، یا اللهُ الواحدُ الاَحَدُ الصَّمَدُ الذی‌ لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ، اِعصِمنی و طَهِّرنی و اذهَب

آخرین مطالب

آخرین جستجو ها