نتایج جستجو برای عبارت :

عنوشته من به سادگی تصمیم گرفتم شاد باشم

از لحاظ روحی خوبم، همیشه زمستونا تپل و زرنگ میشم
یاد گرفتم نترسم و رو به جلو برم و این خیلی برام خوبه 
یاد گرفتم قرار نیست زندگی من مث بقیه پیش بره و همیشه نتوان مث عرف جامعه پیش رفت .یاد گرفتم راهی رو بسازم به جای اینکه توقع داشته باشم راهی برام ساخته بشهو یاد گرفتم منتظر دست های خودم باشم نه هیچ اعجازی
خدایا کمکم کن بتونم همینطور پیییش برم
عرضم به حضورتون که من تصميم گرفتم برم همون حسابداری، رفتم از مدرسه مدارکمو گرفتم،کپی گرفتم و همه کارارو کردم، رفتم کافی نت که ثبت نام کنم،هرچقدر تلاش می‌کردیم وارد شیم نمیشد،بعد یهو اقاهه گفت میخوای کد ورودی بهمنم بزنیم؟ شاید وارد شد، گفتم باشه بزن چون مطمعن بودم ورودی مهرم.
و بله درست حدس زدید، خاک بر سرم شد رفت،ورودی بهمنم
گفتم اقا نمیخواد ثبت نام کنی مدارک منو بده من برم فقط،اخه آدم با هر عقلی بخواد فکر کنه وقتی ورودی بهمن باشم چه کاریه
شش آذر ۹۸ است. دیشب خیلی جدی تصميم گرفتم کمی بیشتر حواس جسمم را داشته باشم
در اولین قدم امروز صبح چای صبحانه ام را با شکر کمتری شیرین کردم. یک کلیپ ورزشی از یوتیوب گرفتم و ورزش کردم. بعد هم دوش گرفتم. با شامپویی که تویش نمک ریختم که مثلا ضدشوره بشود. با ترس از اینکه یک وقت نمک توی چشمم نرود. به قصد ویتامین سی، لیمو شیرین خوردم. ناخن هایم را گرفتم و زین پس اصلا ناخن بلند نخواهم کرد. برای سلامت چشمم مدت زمانی که به صفحه ی کامپیوتر و موبایل نگاه می
برای با برکت بودن روزهایم تصميم گرفتم بین الطلوعین ها بیدار باشم.
از اذان صبح تا طلوع آفتاب
با خودم قرار گذاشتم به مدت ۴۰روز بین الطلوعین بیدار باشم و اگه یه روز برنامه اجرا نشد ، برای تنبیه شدن دوباره از صفر شروع میکنم.
خدایا کمکم کن تو این مسیر
یاد گرفتم وقتی یک نفر را دیوانه وار دوست دارم، ازش فاصله بگیرم .
هیچ تضمینی وجود نداره وقتی مجنونم خوشبخت باشم
چه معنایی داره وقت هایی هست از خوشحالی مست و  وقت هایی نیست از دلتنگی تهی باشم !
چه معنایی داره که وابسته باشم و خوشبختی من در گروی جان و تن دیگری باشه !
یاد گرفتم عاشق خودم باشم .
هیچ انرژی تاابد وجود نداره که من یا شما را شاد نگه داره جز خودمان !
یاد گرفتم آرامش و خوشبختی درون خودم است، نه در آغوش نه در حلقه نه در ازدواج و نه در کاد
برایم عجیب است این حجم از بی معرفتی که در دنیایمان حاکم است،اما مگر مهم است وقتی رفیق با معرفتی به نام خدا بالای سرت ایستاده؟من این را فهمیده ام که چقدر حساب باز کردن روی آدم ها احمقانه است،روی حرف هایشان ،رفتارهایشان و حتی افکارشان.گفتم:خسته نشدی؟
گفت:از چی؟
گفتم:از این حجم از بدی بی پایان!
گفت:مگر مهم است!!!؟خودم خوب باشم کافیست!!!
یاد گرفتم خوب باشم حتی اگر بد باشند،کافیست بدانم،خوب بودن من می تواند بزرگترین تلنگر برای کسی باشد که مفهوم خو
فکر می کنم بیشتر از ۶ ماه پیش بود که یهو تصميم گرفتم دیگه ننویسم. درواقع تصميم گرفتم اینجا» رو ننویسم. در اون زمان کار درستی بود. باید یه اتفاقی می افتاد تا من طور دیگه ای باشم، طور دیگه ای رفتار کنم، طور دیگه ای زندگیمو ببینم. کاری ندارم که شد یا نه اما میتونم ادعا کنم که از اتفاقاتی که تو این دوره افتاد راضی ام، به استثناء یکیش. همین نوشتن. بعد از چند مدت دیگه نمی تونستم بنویسم. نمی دونستم موضوعم رو چطور باید بگم، یا اصلا باید بگم؟!
ادامه مط
شنیده بودم استادیه که سخت نمره میده. برای همین اول ترم با خودم قرار گذاشته بودم من اون کسی باشم که ازش 20 میگیره. توی یه درسش، تاریخ و زیبایی شناسی نقاشی ایرانی 2، موفق نشدم و 16 و نیم گرفتم چون از جهت روانی توی موقعیت خوبی نبودم اما اشکالی نداره، جاش چیز دیگه ای یاد گرفتم. توی اون یکی درس، تجزیه و تحلیل و نقد آثار تجسمی که خودم بیشتر دوستش داشتم و جذاب تر بود نمره کامل گرفتم. میشه گفت با معیار خودم موفق شدم.
چاپ دستی 2 هم 19 گرفتم که از انتظارم بالات
بگذار که دستان دعا گوی  تو باشمآیینه شوم باز فرا روی تو باشم
یک عمر غزل گفتنم از چشم تو بوده ستبگذار که در شعر تو بانوی تو باشم
آنگونه به صحرای جنونم بکشانیتا حلقه ای از سلسله ی موی تو باشم
زخمی که دو خنجر زده بر طاق دل منطرحی ست که من زخمی ی ابروی تو باشم
یک جرعه شراب از خم چشم تو حلال ستبگذار که من ساقی ی می جوی تو باشم
آبشخور دشت دل تو جای پلنگ ستای کاش که در چشم تو آهوی تو باشم
این طوق که بر دور گلویم شده چون داغداغی ست که هر لحظه پرستوی تو باش
سال ۹۷ هم گذشت. اگر بخوام بگم این سال چه جوری گذشت، باید اول از همه بگم مثل تمام روزهای زندگیِ هر آدمی، مثل تمام سال‌هایی که هر آدمی تو عمرش میگذرونه، امسال من هم خاص و منحصر به فرد بوده. ۹۷ سالی بود که با یه شکست بزرگ برای من شروع شد. شکستی که فقط ۲۰ روز از وقوعش گذشته بود که سال نو شد و من تصميم های جدیدی گرفتم و زندگی جدیدی رو شروع کردم. سالی که به خودم قول دادم شکستم رو فراموش و البته جبران کنم. اگر بخوام به عواید این تصميم اشاره کنم، باید بگم
سال ۹۷ هم گذشت. اگر بخوام بگم این سال چه جوری گذشت، باید اول از همه بگم مثل تمام روزهای زندگیِ هر آدمی، مثل تمام سال‌هایی که هر آدمی تو عمرش میگذرونه، امسال من هم خاص و منحصر به فرد بوده. ۹۷ سالی بود که با یه شکست بزرگ برای من شروع شد. شکستی که فقط ۲۰ روز از وقوعش گذشته بود که سال نو شد و من تصميم های جدیدی گرفتم و زندگی جدیدی رو شروع کردم. سالی که به خودم قول دادم شکستم رو فراموش و البته جبران کنم. اگر بخوام به عواید این سال اشاره کنم، باید بگم ک
میدانی چیه ناتانائیل؟ میخواهم دور باشم. از کسی که دوستم نداشته و ندارد و توانایی دوست داشتنم را ندارد و کسی که بسیار دوستم دارد ولی ناخواسته همیشه باعث می شود غمگین باشم. میخواهم دور باشم، آن قدر دور که دیگر به اجبار دوست نداشته باشم و بتوانم خودم باشم بدون مودیفیکیشن. من دیگر مسئولیتی ندارم، میخواهم تنها باشم، میخواهم یک انسان مجزا باشم که خودش تصميم میگیرد چه احساسی داشته باشد و یا چه کار کند. از این تحمیل* متنفرم. 
متن آهنگ کودتا
دنیارو مبهوت میکنم وقتی سکوت میکنم از انقلاب عاشقی
دارم سقوط میکنم …
یکی میگه عاشقت باشم عاشقت باشم باشم و باشم و باشم و باشم
یکی میگه با تو بد باشم سرد و تنهام باشم باشم و باشم و باشم و باشم
کودتا کن نگاه کن مرا نازنین رفتنت عاشقت را زند بر زمین
کودتا کن صدا کن مرا بهترین رفتنت عمر من را گرفته ببین
منبع : رز موزیک
سلام
من دختر کمال گرایی هستم. دوست دارم تو هر چیز بهترینش رو داشته باشم. تا الان زندگی متعادلی داشتم ولی حالا برام ازدواج مسئله شده، به این صورت که دوست دارم بهترین پسر و تو زندگیم داشته باشم.
تو اطرافیان اصلا چنین موردی نمی بینم. با توجه به این که دانشگاه تهران و بهترین دانشگاه میدونم و همچنین اساتیدش رو، فرض کردم که بهترین افراد جذب اون جا میشن و اگه من بتونم با یکی از اون افراد ازدواج کنم، میتونم بهترین زندگی رو داشته باشم. پس تصميم گرفتم ه
تصميمو گرفتم 
میخوام شغلمو بزارم کنار 
شاید از نظر خیلیا احمقانه باشه 
اما این ریسکو میپذیرم و میزارمش کنار و فقط کاریو میکنم ک بهش علاقه دارم 
این کار نیس
 ی عشقه 
باید بهش بها بدم 
اگر بهش بها ندم نابود میشه 
مهم نی از نظر مالی چقد اذیت میشم 
هر چند ک میدونم ی روز خیلی بیشتر ازینا بدست میارم 
ولی مهم اینه ک چندیدن سال بعد ک ب الان فکر میکنم از خودم راضی باشم 
ک درست ترین تصميمو گرفتم 
البته 
قرار نی خوش بگذره 
بی پولی هس 
حرف مردم هس 
بی کسی
کاش باشم ناله ای، تا گل بدن گوشم کند.
کاش باشم پیرهن، از شوق آغوشم کند.
کاش گردم شمع و سوزم در سر بالین او،
بهر خواب ناز خود ناچار خاموشم کند.
کاش باشم حلق های در بند زلفان نگار،
هر زمان از زدف مشکینی سیه پوشم کند.
کاش باشم جوی آبی در زمین خاطرش،
بهر رفع تشنگی شادم، اگر نوشم کند.
کاش باشم ساقی بزم وصال آن نگار،
تا ز جام وصل خود یک عمر مدهوشم کند.
کاش باشم شعر تر، جوید مرا از دفتری
، هر گه از یاد و هشش یک دم فراموشم کند.
یک لحظه دلم خواست که پهلوی تو باشم 
بی‌محکمه زندانی بازوی تو باشم 
پیچیده به پای دل من پیچش مویت 
تا باز زمین‌خورده‌ی گیسوی تو باشم 
کم بودن اسپند در این شهر سبب شد
دلواپس رؤیت شدن روی تو باشم 
طعم عسل عالی لب‌هات دلیلی‌ست
تا مشتری دائم کندوی تو باشم
تو نصف جهانی و همین عامل شُکر است 
من رفتگری در پل خواجوی تو باشم 
امیر سهرابی
بذارین بگم چی از هرچیز دیگه ای میتونه گیج کننده تر باشه، گم کردن هدف!وقتی که کلاس پنجم بودم و مامانم منو برد و کلاس زبان ثبت نامم کرد فکر نمیکردم که داره بهم هدف میده، داره یکی از مسیر های مهم زندگیمو برام درست میکنه. اگه به غر غرای من گوش میکرد و ثبت نامم نمد الان من شاغل نبودم، الان احتمالا هیچی از زبان بارم نبود و فقط یه مسیر رو به روم داشتم و احتمالا حسابی ناامید بودم با وجود وضع الان مملکت.
وقتی مامانم دست منو گرفت و منو برد که ثبت نامم ک
یادم میاد تا یه مدتی خیلی کم حرف بودم. خبری از اظهار نظر بیخود و پرحرفی نبود. ولی نمیدونم چی شد ( البته تقریبا می دونم چی شد ) که تصميم گرفتم پرحرفی کنم . به قول بقیه اعتماد به نفس داشته باشم . بگم ، بخندم ، شوخی کنم و .خب از دور خیلی خوب به نظر میرسه . همه باهات دوستن . همیشه یکی هست که باهاش صحبت کنی و از فرط چرت و پرت گفتن بخندی . ولی امان از وقتی که هیچ کس اطرافت نیست . عادتت اینه که با همه حرف بزنی و بگی و بخندی و پای حرفای یکی بشینی . ولی نمیتونی ای
همکارای من اکثرا یه مشت نفهم هستند.یه مشت آدم ترسو که فکر می کنن خیلی حالیشونه.خیلی سخته جواب بعضی حرف ها و کاراشون رو ندم.خدا رو شکر که رئیس واحدمون یه مرد به تمام معناس.امیدوارم نظرم در موردش همینجوری بمونه.
دو روز گذشته و از دست کارای اینا نتونستم حتی نصف کارای روزانم رو انجام بدم.
جر و بحث با اینا هییییییچ فایده ای نداره.دیگه از همین لحظه تصميم گرفتم سایلنت باشم.باید سرم تو کار خودم باشه.فقط جاهایی که مجبور باشم صحبت میکنم.
بی خیالشون اصلا.
شنیده بودم استادیه که سخت نمره میده. برای همین اول ترم با خودم قرار گذاشته بودم من اون کسی باشم که ازش 20 میگیره. توی یه درسش، تاریخ و زیبایی شناسی نقاشی ایرانی 2، موفق نشدم و 16 و نیم گرفتم چون از جهت روانی توی موقعیت خوبی نبودم اما اشکالی نداره، جاش چیز دیگه ای یاد گرفتم. توی اون یکی درس، تجزیه و تحلیل و نقد آثار تجسمی که خودم بیشتر دوستش داشتم و جذاب تر بود نمره کامل گرفتم. میشه گفت با معیار خودم موفق شدم.
چاپ دستی 2 هم 19 شدم که از انتظارم بالاتر
سلام
 
دیروز اومدم ترمینالی که سر جاده هست تا بیام خونه.
هرچی فکر کردم دیدم اگر 4 شنبه و 5 شنبه و جمعه رو بمونم خوابگاه ، باید هر وعده رو فلافل بخورم و تازه منتظر باشم که هیچ خرج دیگه ای هم به من نخوره.
خلاصه تصميم گرفتم بیام خونه.
تقریبا یه نیم ساعتی معطل اتوبوس شدم زیر بارون. یاد ایامی افتادم که ماشین زیر پام بود و تو این شرایط از کنار مسافرا رد شده بودم و شاید فقط  تو دلم گفته بودم بنده خداها را ببین و رفته بودم.
ولی خب هر جور بود به خیر گذشت.
آره
نمیدونم این چندمین وبلاگیه که بعد از وبلاگ های نوجوونیم می‌سازم. یعنی راستش من تلاش میکردم بنویسم و خب نمیتونستم. حالا نه یک اثر ادبی فاخر، یک روزمره ساده هم نمیتونستم. و میدونی، حالا که در توییتر می‌نویسم و راحت‌تر می‌تونم بنویسم تصميم گرفتم دوباره وبلاگ رو امتحان کنم. برای بار خیلی‌ام امتحان کنم. من همیشه در بلاگفا بودم و تصميم گرفتم این‌ بار خرافاتی باشم و فکر کنم اینجا باعث میشه بتونم بنویسم. و باعث میشه من نوشتن رو رها نکنم. برخلا
از قدیم گفتن عقل سالم در بدن سالم است. پس تصميم گرفتم یک رژیم غذایی سالم همراه با ورزش را در پیش بگیرم.
احتمالن در کنارش دنبال یک کار جدید هم باشم. کلا جابجایی کاری با این اوضاع مملکت کار راحتی نیست به خاطر همین می خوام برای مصاحبه کاری خودم را آماده کنم. امیدوارم موفق بشم.
چرا دیشب خواب میدیدم لنفوم نان هوچکین گرفتم؟؟؟بعد. رفتم شهر غریب زندگی کردم درسمم ول کردم و به هیچکسم نگفتم که لنفوم گرفتم بعد هم ناراحت بودم هم خوشحال که میدونستم کی قراره بمیرم.بعد درسو کارو گه ول کرده بودم گفتم اخر عمری خوش بگذرونم و گلدوزی کنم و خونه خودمو داشته باشم و ساز بزنم.خلاصه نمیدونم توخواب خوشحال بودم یا ناراحت.توخوابمم اخرش بابام فهمید که لنفوم گرفتم چون دکترم دوستش بود بهش گفته بود.شاید باورتون نشه من جوون که بودم فکر می
برای این روزهایی که با من قهری میتونی خودت رو ببخشی؟
اگر دوستم نداشتی دوریمون حالت رو خوب میکرد ولی تو دوستم داری.بهت سخت میگذره بی من. ولی الان تصميم گرفتم پذیرا باشم هر دوری و رفتنی رو.یه مدت تلاش نکنم ببینم بقیه چه میکنن. 
سرِ صبح رفته بودم ازمایش خون بدم که ببینم وضعیت چطوره و اینا و داشتم به این فکر میکردم که چقدر سلامت روح و جسم مهمه که اگه ما این دوتا رو نداشته باشیم و هرچیزی داشته باشیم انگار هیچی نداریم و تصميم گرفتم بیشتر مراقب خودم باشم .
میدونین توی بدن ما میلیون ها سلول وجود دارن که تنها دغدغه شون ماییم روا نیست که ازشون غافل بشیم 
رور روانشناسهبا اینکه بخاطر کنکور یه ترم مرخصی گرفتم ووالان ترم سه محسوب میشم و تمام فکرو تمرکزمو رو رشته جدید گذاشتم
ولی دوست دارم در آینده یه روانشناس خوب باشم آرامش بدم و حس اعتمادو در طرفم ایجاد کنم
رفتار معقولی داشته باشم
به یه برنامه خاصی برسم برای زندگیم
هدف درستی داشته باشم
اینقدر خودمو با بقیه مقایسه نکنم
اینقدر فکر منفی نکنم
استرسی نباشمو خونسرد باشم
آدم برای اینکه به بقیه آرامش بده باید از خودش شروع کنه دیگه:)

+درمورد پست قبلی ک
اولین پستم با عنوان آبنبات چوبی خدا بود، با کلی حس و حال قشنگ نوشتمش! هیچوقت فکر نمیکردم با نباتِ خدا تا این اندازه بزرگ شوم، من از نبات خیلی چیزها یاد گرفتم، یاد گرفتم دیگران را همانطور که هستند بپذیرم، برایشان آرزوهای خوب و قشنگ کنم، دوستشان بدارم و به آن ها عشق بورزم، نبات به من یاد داد، تحت هر شرایطی صبور و مهربان باشم، بابت روزهای قشنگم سپاسگزار باشم و در روزهای سختم امیدوار! ممنونم نبات، بابت تمام روزهای قشنگی که در کنارت گذراندم :)
راس
۲۶ سالگی برای من فکر میکنم توام هست با تنهایی و جدی تر بودن توی کار. دلم میخواد ۲۷ سالگی که میرسه خیلی بهتر از الان باشم. خیلی بیشتر از امسالم خونده باشم کار کرده باشم بلد باشم عکاسی کرده باشم فرانسوی خونده باشم. اما امسال کمم نبودم زیاد چند تا قدم بزرگ برداشتم. هدفم بزرگ تر شد تصميم گرفتم بخونم برای فلسفه. تصميم گرفتم روی زبانم و به خصوص دو تا زبان کار کنم. کلاس زبان رفتم. و خب فکر میکنم کتاب هایی هم خوندم نمیدونم کم یا زیاد ولی خوندم. دلم میخوا
امروز طی اصراری که دکتر و بقیه دوستان داشتن، تصميم گرفتم واحدم رو تغییر بدم و در کنار اونها باشم. احساس میکنم بیشتر میتونم با اونا راحت باشم و اوناهم احساس نمیکنن که من مغرور هستم و بقیه رو قبول ندارم. باید بیش از پیش، از حاشیه ها دوری کنم و تمرکزم رو روی درسا بذارم.
احترام به دیگران و علم باعث شده که در این مدت کوتاه، همه منو بشناسن و دوستان جدیدی را پیدا کنم. ادب ، اخلاق، نظم و علم همیشه باید جزو اصول زندگی یک فرد باشه. 
خواب اجازه نوشتن بیشتر
یعنی میشه روزی بیاد که من موسسه خودمو زده باشم؟
روزایی که همش در سفر باشم؟
کتابمو چاپ کرده باشم؟
ساز موردعلاقم رو یادگرفته باشم؟
رو پشت بوم خونم یه تلسکوپ خیلی گنده داشته باشم و تور ستاره گردی برگزار کنم؟
تو آزمایشگاه خودم رو کیسای مختلف تحقیق انجام بدم؟
روزایی که هدفام رو زندگی کنم؟
‍♀️از پیرمرد حکیمی پرسیدند: از عمری که سپری نمودی چه چیز یاد گرفتی؟ پاسخ داد: 
یاد گرفتم که دنیا قرض است باید دیر یا زود پس بدهیم.
یاد گرفتم که مظلوم  دیر یا زود حقش را خواهد گرفت.
یاد گرفتم که دنیای ما هر لحظه ممکن است تمام شود اما ما غافل هستیم.             یاد گرفتم   که سخن شیرین، گشاده رویی و بخشش سرمایه اصلی ما در زندگیست.
 
 
 
ادامه مطلب
خابگا خوبه. بچه های اتاقمون.یاد گرفتم دوستشون داشته باشم با تمام تفاوت ها و تفاوت طرز فکری ک با من دارند. یاد گرفتم محبت محبت میاره.مهم نیس چقدر با تو متفاوتن. یاد گرفتم شباهت ها و تفاوت ها رو بین خودم و اونا رو پیدا کنم و هر دوشون رو بپذیرم و پیش خودم نگه دارم. یاد گرفتم بفهمم اگه فات اخلاقای گند پیرنه ای داره در عوض وقت هایی که توی اتاق هست و سر سفره نشستیم غذا میخوریم با حرف هاش ما رو میخندونه. و صدای خندمون موقع غذا خوردن بالا میره. از زینو
دو تا جاب افر توی دو تا شرکت داروسازی توی تورنتو گرفتم
یکی کانترکت شش ماهه شیفت صبح
یکی قرارداد یه ساله شیفت عصر
خااااااااکککککککککککک
اون موقع که جاب افر میگرفتم میگفتن شما پی ار نیستی
الان که همه چی داره درست میشه من اونجا نیستم که جاب افرو بگیرم.
خاک.
من حدود 20 تایی مصاحبه گرفتم توی این سه ماه
حتی یه مصاحبه برای کالج گرفتم!!! کالج ها، دانشگاه.
6 تا جاب افر گرفتم.
که خب شهر عوض شد.
:)))
بهترشو اینجا میگیرم.
در مطلب قبلی نوشتم که نمی‌دانم نوشتن به بهبود حالم کمکی خواهد کرد یا نه، اما ظاهرا بی اثر نبوده است: امروز کمی بر احوالاتم مسلط تر بودم.
تصميم گرفتم بیشتر بنویسم. تصميم گرفتم مرتب بنویسم. شاید نوشتن آن درمانی باشد که دنبالش هستم و هنوز پیدایش نکرده ام.
افکارم
افکارم مثل چند کلاف نخ در هم گره خورده هستن و هر لحظه یک سر نخ را پیدا می‌کنم و بعد از چند لحظه به چنان گره‌ای می‌رسم که ترجیح می‌دهم در جستجوی یک سر نخ دیگر باشم.
دارم تلاش میکنم خودم ر
یادتونه یه پست نظر سنجی درمورد تغییر اسم وبلاگم به دانشجوی پزشکی گذاشتم؟
خب این وبلاگم بیشتر درد دل و درمورد زندگی روزانه خودمه و دلنوشته هایی درمورد عشق ابدیم یعنی عشق به آفریننده م هست
قبولیم توی رشته و دانشگاهی که حتی توی خوابم هم نمیتونستم ببینم اونقدر اتفاق بزرگی توی زندگیم هست که اگه بخوام پست توی وبلاگم بزارم ببشتر به سمت اون میره و یه جورایی با عنوان زیباش یعنی "نوشته های یک عاشق مغرور" سازگار نمیشد و از طرفی بعد از اون پست نظر سنجی
هوالجمیل

سلام بر فاطمه

کوه نوشته ای با وسعت 4 هزار متر مربع که از فاصله 20 کیلومتری پیدا و
خواناست

و پارچه مشکی به وسعت 220 متر مربع
که در دهه فاطمیه اول توسط ستاد فاطمیه زرقان به منظور گرامیداشت فجر فاطمی بر کوه زرقان نقش بست
روی صخره هائی که زرقانی ها آنجا را با نام توه تخته می شناسند
توه یا تابه نان پزی صخره ای است تقریباً قرمز رنگ که سالهاست عبارت 22 بهمن با رنگ آبی بر آن نوشته شده
 و تخته که شبیه تخته نان پزی است و چند لایه سنگ مثل نان روی آن ب

آخرین مطالب

آخرین جستجو ها